Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του εύζωνα...

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ κατοχική Κυβέρνηση ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

 

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.
Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στό ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.
Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.
Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνα που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.
Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος... απλά αρνήθηκε!
Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
«ΟΧΙ»! Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο.
Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..
Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.
Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.
Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στόν Χίτλερ:
«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε στην Αθήνα , επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».
Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει.Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό.
Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο:
«A Greek carries his flag to the death»
(Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη.
Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνο του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα του εύζωνα.
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει.
Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας.
Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας, κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.

δημοσιευτηκε απο το blogspot :  Greek Surnames 

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Γιατί δεν πρέπει να αγοράζουμε Εφημερίδες που «δωρίζουν» cd και να παρακολουθούμε τα Δελτία Ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να κατανοήσουμε την έννοια της προσφοράς  και της ζήτησης.
Ένας απλουστευτικός τρόπος είναι αυτός που τον βλέπουμε να συμβαίνει με την προώθηση της πληροφορίας και του ψεύτικου πολιτικού λόγου, από τα έντυπα δημοσιογραφίας, εφημερίδες και περιοδικά.
Η πληροφορία δεν αποτελεί κοινωνικό αγαθό αλλά κατά κυριολεξία ιδιωτικό, ιδιοκτησιακό εμπόρευμα, αμφίβολη χρησιμότητας αλλά αναγκαίας χρηστικότητας.
Κάθε προϊόν που πριν μετατραπεί σε εμπόρευμα αποτελούσε κοινωνική σχέση των ανθρώπων μεταξύ τους και αγαθό (εργαλείο σε κάποιες περιπτώσεις)  εξυπηρέτησης αναγκών, με την μετατροπή του σε εμπόρευμα αποκτά δύναμη εξουσίας επί των αναγκών και δύναμη υποταγής των κοινωνικών σχέσεων.
Το εμπόρευμα λοιπόν αντικαθιστά, λόγω της δύναμης εξουσίας που ασκεί, τις φυσικές ανάγκες με αντίστοιχες τεχνητές και μέσα από αυτές ρυθμίζει και ελέγχει τις κοινωνικές σχέσεις μονοδιάστατα ως οικονομικές.
Το επιχείρημα είναι, ότι για να διευκολυνθεί η εξυπηρέτηση των φυσικών αναγκών απαιτούνται περισσότερα μέσα και εργαλεία στην διάθεση των ανθρώπων  που θα τους παρέχουν απεριόριστες δυνατότητες καθώς και σμίκρυνσης του χρόνου αλλά και μεγαλύτερη ασφάλεια στην απόκτηση των αναγκαίων αγαθών εξυπηρέτησης των αναγκών τους.
Τα βασικά κλειδιά όπως παρατηρούμε είναι: Οι φυσικές ανάγκες, οι δυνατότητες, τα εργαλεία, ο χρόνος, η ασφάλεια και το θετικό αποτέλεσμα προς ατομική χρήση.
Η πληροφορία λοιπόν που αποσκοπεί να σου δείξει τον ασφαλή δρόμο και να σου παράσχει τις δυνατότητες απόκτησης εργαλείων μέσω των οποίων θα προμηθευτείς τα αγαθά που είναι αναγκαία για να εξυπηρετήσεις τις φυσικές σου ανάγκες, πατάει πάνω στην δημιουργία μιας σύνθεσης επιπλέον αναγκών  που στοχεύει σε δύο αποτελέσματα. Το πρώτο είναι να σου δημιουργεί συνεχώς την επιπλέον ανάγκη αναζήτησης πληροφοριών και το δεύτερο να σου διευρύνει τις «φυσικές» σου ανάγκες ως πραγματικές και αναγκαίες.
Για να εξυπηρετηθεί η πρώτη σου ανάγκη, δηλαδή η αναγκαία γνώσης απόκτησης εφοδίων που θα εξυπηρετήσουν τις φυσικές σου ανάγκες, η πληροφορία  ως εμπόρευμα τιμολογείται σε τιμαριοποιημένες  αυτοτελείς πληροφορίες, οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη χρηστική αξία, σε εξειδικευμένα πεδία, δημιουργώντας μια διαβαθμισμένη πρόσβαση,  και που απευθύνονται κατά’ αρχή στην ολότητα ως γενική εικόνα και κατά περίπτωση ως εργαλείο, με συγκεκριμένη τιμή πώλησης και αγοράς.
Κάθε πληροφορία, αποτελείται από ένα σύνολο δεδομένων, υπαρκτών ή κατασκευασμένων,  τα οποία όμως στο πυρήνα τους κρύβουν μια άλλη πρωταρχική αυτοτελή πληροφορία. Την εντολή.
Ο ιδιοκτήτης της πληροφορίας οφείλει να παροχετεύσει στην αγορά προϊόντων – εμπορευμάτων το δικό του «εμπόρευμα» μέσω μια συγκεκριμένης διαδικασίας δημιουργώντας ένα πλαίσιο επί μέρους πληροφοριών οι οποίες παρέχονται «δωρεάν» στους καταναλωτές – θύματα.
Η διαφήμιση, δηλαδή η προπαγάνδα που στοχεύει την συγκινησιακή πλευρά του εγκεφάλου και στην ενεργοποίηση του συναισθήματος που θα κατευθύνει την λογική, σκοπεύει από την μια να προωθήσει το προς πώληση  εμπόρευμα και από την άλλη να καταστήσει την χρηστικότητα του εμπορεύματος αναγκαία, που χωρίς αυτή διακυβεύεται η ασφάλεια και η φυσική λειτουργία και συνέχεια του εντολέα καθώς δεν υποτάσσει το άτομο στο περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί.
Η διαφήμιση απευθύνεται σε τρεις κατηγορίες ανθρώπων. Η μία που αποτελεί το προπαγανδιστικό εργαλείο του δημιουργού της πληροφορίας, η άλλη του ενδιάμεσου παρόχου και ενδιάμεσου παραγωγού και η τρίτη εκείνων που έχουν συνηθίσει να καταναλώνουν κάθε τι χωρίς να μπορούν να σκεφτούν ούτε την χρηστικότητα ούτε την αναγκαιότητα και απλά έχουν υποκαταστήσει την λογική από την συγκινησιακή πλευρά των αισθήσεων.
Στο τέλος της «ημέρας» τόσο η διαφήμιση όσο και η πληροφορία συγκρίνονται με το κέρδος που επιθυμούσαν από την αρχή και που είναι,   από την μια μεριά το χρηματικό και από την άλλη, την πιο βασική, η διατήρηση και ίσως η αύξηση του μεγέθους της τρίτης κατηγορίας καταναλωτών.
Όσο αυξάνεται ο όγκος της τρίτης κατηγορίας καταναλωτών, τόσο μετατρέπεται η διαφήμιση σε κυρίαρχο εμπόρευμα και τόσο η πληροφορία αποκτά ιδιότητες εργαλείου αύξησης του όγκου της τρίτης κατηγορίας καταναλωτών.
Όσο η λογική υποκαθίσταται  από το θυμικό, όσο δηλαδή στην θέση της λογική, δηλαδή της παραγωγής νου, καταλαμβάνει χώρο η συγκινησιακή κατάσταση λειτουργίας του εγκεφάλου, τόσο η «παραγόμενη» σκέψη μεταβάλλεται σε υποπροϊόν αυτοματοποιημένων ενστίκτων που κατευθύνουν το άτομο ως άβουλο όν στην παραγωγή προαποφασισμένων  κερδών.
Λόγω όμως της υποχώρησης της παραγωγής νου και την κατάληψη του κενού από τις συγκινησιακές λειτουργίες, παρατηρείται μια αποχή της τρίτης αλλά σιγά-σιγά και της δεύτερης κατηγορίας καταναλωτών από την ανάγκη επαφής με τον γραπτό λόγο, ο οποίος σου επιβάλει την επαφή σου με την παραγωγή νου, δηλαδή με την λειτουργία του λογικού.
Η κρίση όμως αυτή δημιουργεί συρρίκνωση της έντυπης προπαγάνδας και την μείωση των κερδών από την πώληση μέσω του γραπτού λόγου της πληροφορίας, η οποία πλέον έχει βρει άλλους δίαυλους αγοροπωλησίας της , που είναι η ροή εικόνων με  συνδρομή  ήχου.
Αυτός ο χώρος αποτελεί προνομιακός χώρος κερδών και παράλληλων αγορών, με κατά σειρά δεύτερο το ραδιόφωνο και στον πάτο του βαρελιού, τις εφημερίδες και τα περιοδικά.
Αλλά εκείνο που δεν πρέπει να ξεχάσουμε είναι πως,  ενώ η αξία χρηστικότητας αποτελούσε τον πυρήνα της πληροφορίας και η πληροφορία πρόσδιδε περισσή αξία στην αναγκαιότητα και την χρηστικότητα του παραγμένου προϊόντος η διαφήμιση στο τέλος κατέλαβε την αξία της πληροφορίας , δηλαδή αντικατέστησε τον πυρήνα της από  το πυρήνα της διαφήμισης που είναι η παραγωγή μυθοπλαστικών καταστάσεων που παρεμβαίνουν ανάμεσα στο άτομο και τις ανάγκες του.
έτσι λοιπόν το παραγόμενο προϊόν στην διαδικασία μετατροπής του σε εμπόρευμα, χάνεις την κυριαρχικής του φυσιογνωμία, δηλαδή τον χρηστικό του πυρήνα, και το αντικαθιστά με το πυρήνα του εμπορεύματος.
Το εμπόρευμα στην διάσπαση του πυρήνα του κατά την διαδικασία προώθησης του, αποχωρίζεται σε κέρδος και εξουσία.
Εδώ λοιπόν συντελείτε και η διαδικασία υποθήκευσης τους ατόμου και της ελευθερίας του στο εμπόρευμα, μιας και το εμπόρευμα επικάθεται επί των αναγκών και των φυσικών καταστάσεων που βιώνει το άτομο.
Δηλαδή ο κάτοχος του προϊόντος κερδίζει όχι μόνο κατά την στιγμή πώλησης του αλλά καθ’ όλη την διάρκεια ζωής του, αφού ως εμπόρευμα ασκεί κατοχική εξουσία επί των αναγκών του ατόμου, και μέσω αυτών, στο ίδιο το άτομο.
Σε υπερθετικό βαθμό αντίστοιχα το ίδιο πραγματώνεται και από την διαφήμιση - προπαγάνδα. Δηλαδή η διαφήμιση στο ανώτερο της επίπεδο ως προπαγάνδα, δεν αποσκοπεί στην στιγμιαία προώθηση ενός προϊόντος ή ενός εμπορεύματος. Αλλά μέσα από τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες και από ένα σύνολο σημειολογικών παραθέσεων που στο ενενήντα τοις εκατό είναι άχρηστες αλλά επίτηδες προσκολλώμενες, υποβάλουν την σκέψη, την παραγωγή σκέψης και την συνείδηση σε καθεστώς λογοκρισίας και ποδηγέτησης.

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Η Ελλάδα όργανο του ΝΑΤΟ - Η Σούδα έτοιμη για εμπλοκή

Η Ελληνική κυβέρνηση, εμφανίζεται εν μέσω της κρίσης στην Λιβύη, έτοιμη να παρέχει κάθε βοήθεια μέσω της βάσης στην Σούδα προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα σχέδια του ΝΑΤΟ για επέμβαση στην Βόρειο Αφρική.
Οι επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας αναμένουν το «πράσινο φως» από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ για έναρξη των Νατοικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στη Λιβύη με συμμετοχή και της χώρας μας.
Η συμμετοχή της χώρας στις επιχειρήσεις αυτές συνίσταται στα εξής:
- Παραχώρηση χρήσης της ναυτικής και αεροπορικής βάσης της Σούδας σε ΝΑΤΟικές ή αμερικάνικες δυνάμεις, εφόσον μας ζητηθεί
- Συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών ναυτικών δυνάμεων σε περίπτωση ναυτικού αποκλεισμού της Λιβύης.
Η άρνηση από πλευράς της Ιταλίας να χρησιμοποιηθούν οι βάσεις της για επιχειρήσεις στη Λιβύη, καθώς Ιταλία και Λιβύη είχαν υπογράψει το 2008 συνθήκη για απαγόρευση χρήσης του Ιταλικού εδάφους «για οποιαδήποτε εχθρική πράξη εναντίον της Λιβύης»- φέρνει μια ανάσα από τη χώρα μας το αίτημα για χρήση της Βάσης της Σούδας.
Η ελληνική κυβέρνηση, σε περίπτωση που εκδιπλωθεί σχέδιο νατοϊκής ή αμερικάνικης επέμβασης στη Λιβύη είναι σαφές ότι θα παρέχει κάθε δυνατή διευκόλυνση, βάζοντας σε δοκιμασία τις σχέσεις της χώρας με τον αραβομουσουλμανικό κόσμο.
Κι ενώ, η Επικεφαλής του Στειτ Ντιπάρτμεντ κα Χίλαρι Κλίντον προσπαθεί να πείσει την διεθνή κοινότητα ότι δεν προβλέπεται καμία στρατιωτική ενέργεια στη Λιβύη από αμερικάνικα πολεμικά πλοία , οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν το στόλο τους στην περιοχή γύρω από τη Λιβύη και τελούν εν αναμονή της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ, για χρήση της βάσης της Σούδας προκειμένου να αφιχθούν ακόμα περισσότερα πλοία και αεροσκάφη στην περιοχή.
Παράλληλα, αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ομπάμα δηλώνουν ότι εξετάζουν «δικά τους σχέδια και στρατηγικές» για να πιέσουν τη Λιβύη, μεταξύ των οποίων είναι και η διακοπή των τηλεπικοινωνιών στη χώρα και τρόποι προστασίας προσφύγων, ενώ ταυτόχρονα πιέζουν ΝΑΤΟ και ΕΕ για να επιβληθεί ζώνη αεροπορικού αποκλεισμού στη Λιβύη.
Πηγή: Newpost

Δημοσκόπηση στο Μαξίμου, φέρνει τον Σαμαρά μπροστά από τον Γιώργο!

Δημοσκόπηση που έφτασε στα χέρια των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου,  σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Newpost, φέρνει για πρώτη φορά τον πρόεδρο της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά να προηγείται του Γιώργου Παπανδρέου στο ερώτημα για ποιον πολιτικό έχετε θετική γνώμη!
Η δημοσκόπηση έχει επιφέρει τεράστιο προβληματισμό στους συνεργάτες του Γ. Παπανδρέου, οι οποίοι γνωρίζουν ότι ο Πρωθυπουργός αποτελεί το δυνατό χαρτί της Κυβέρνησης και η πτώση της δημοτικότητάς του, θα επιφέρει ταχύτατα αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό.
Τεράστια φθορά έχει υποστεί το πολιτικό προφίλ του αντιπροέδρου της Κυβέρνησης Θόδωρου Πάγκαλου η δημοτικότητα του οποίου έχει κατρακυλήσει στα τάρταρα.
Φθορά έχουν και τα περισσότερα μέλη της Κυβέρνησης, με δεύτερο μετά τον κ. Πάγκαλο τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Μόνον οι Χάρης Παμπούκης και Ανδρέας Λοβέρδος δείχνουν να παραμένουν σταθεροί.
Στην πρόθεση ψήφου ωστόσο, η ίδια δημοσκόπηση δείχνει το ΠΑΣΟΚ να συνεχίζει να προηγείται της ΝΔ, αλλά με ποσοστό που δεν δίνει αυτοδυναμία, ενώ την είσοδο στο κοινοβούλιο φαίνεται ότι εξασφαλίζουν 7 κόμματα, με τον Φώτη Κουβέλη, τη Ντόρα Μπακογιάννη και τους Οικολόγους Πράσινους να μάχονται για τις δύο προνομιούχες θέσεις.

ΠΗΓΗ: NewPost

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΦΕΙΛΟΥΝ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
 Ο ελληνικός λαός οφείλει μάλλον ευγνωμοσύνη στην τρόικα και τους εκπροσώπους της. Οι σαφέστατες και ειλικρινείς δηλώσεις τους στις 11.2, περιλαμβανομένου και του ύφους τους, δηλώσεις που τόσο θόρυβο προκάλεσαν, και την υποτιθέμενη «αγανάκτηση» της κυβέρνησης, συνιστούν μείζονα συμβολή στην υπόθεση της αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών από τις αυταπάτες τους, αφύπνιση που, με τη σειρά της, συνιστά βασική προϋπόθεση σωτηρίας της χώρας.
Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες στην τρόικα γιατί μας εξήγησε με αφοπλιστική σαφήνεια ότι η επόμενη «φάση» του «προγράμματος» είναι η λεηλασία της χώρας, η μετατροπή της σε «Μπανανία». Γιατί επιβεβαίωσε ότι στην κυβέρνηση μπορεί να μην αρέσουν οι «ιδιωτικοποιήσεις», δεν έχει όμως ούτε ένα επιχείρημα όταν μιλάει μαζί της και, από την αρχή μέχρι το τέλος, συμφωνεί και εφαρμόζει. Γιατί, επίσης,  αποκάλυψε ότι τις ιδέες αυτές δεν τις φέρνει μόνο εκείνη στην Ελλάδα, αλλά τις ακούει και από όλη την ελληνική (παριστάνουσα) «ελίτ». ‘Εχει παραγίνει με την «κουλτούρα της απάτης», που έχει διαπεράσει όλο το σώμα της εθνικής ζωής και συνιστά κεντρική αιτία και σύμπτωμα της κρίσης. Τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που «διαφωνούν» αλλά ψηφίζουν, την αξιωματική αντιπολίτευση που προτείνει, εδώ κι ένα χρόνο, το ίδιο πρόγραμμα λεηλασίας, «καταγγέλλοντας» όμως τον κ. Παπανδρέου ότι δεν διαφωνεί με αυτό!  Η καλλιέργεια σκόπιμης σύγχυσης, τα απίστευτα ψέματα, οι ασυνέπειες και η δημαγωγία, έχουν εξυπηρετήσει επί δεκαετίες την επιβίωση του πολιτικού συστήματος. ‘Όλα όμως έχουν ένα τέλος. Η μόνη πρόβλεψη του Πρωθυπουργού που θα επαληθευθεί στο τέλος είναι το αμίμητο: «θα μας πάρουν όλους με τις πέτρες».
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός είναι ότι η πραγματικότητα είναι τόσο δυσάρεστη που την αρνείται, με έναν κλασικό για την ανθρώπινη ψυχολογία αγχολυτικό μηχανισμό. ‘Όπως ο άνθρωπος που βλέπει εφιάλτη, ξυπνάει για να απαλλαγεί από ανυπόφορο άγχος, ο άνθρωπος που βλέπει εφιάλτη στον ξύπνιο του μπαίνει στον πειρασμό, όπως και η στρουθοκάμηλος, να  χώνει το κεφάλι του στην άμμο, αποφεύγοντας προβλήματα που τον υπερβαίνουν.
Σε αυτόν ακριβώς τον μηχανισμό στηρίζεται η κυβέρνηση και το διεθνές «σύστημα», που την «καθοδηγεί» και κηδεμονεύει, για να περάσει την πολιτική του Μνημονίου και της δανειακής σύμβασης. Προσπαθεί να την παρουσιάσει ως μια οδυνηρή μεν, αλλά αναγκαία θεραπεία, που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να ξαναβγεί κάποτε «στις αγορές», να ξαναγίνει ένα κάπως «κανονικό κράτος». Και όχι βέβαια σαν αυτό που όντως είναι: ένα πρόγραμμα συρρίκνωσης της ελληνικής οικονομίας, που συντρίβει τη ραχοκοκαλλιά της ελληνικής οικονομίας, κοινωνίας και κράτους, διάλυσης του (υποτυπώδους) κοινωνικού κράτους, λεηλασίας της χώρας και αποικιοποίησής της, με τρόπο που μπορεί να εξελιχθεί σε καταστροφή μεγαλύτερη της Μικρασιατικής. Γιατί τότε χάθηκε η μισή Ελλάδα, τώρα θα χαθεί η υπόλοιπη, δηλαδή η δυνατότητα ύπαρξης ενός κάπως ανεξάρτητου και κυρίαρχου ελληνικού κράτους, προϋπόθεσης για την αξιοπρεπή επιβίωση του ελληνικού λαού. Από την άποψη αυτή η τρόικα μας βοηθάει να καταλάβουμε που πάει το πράγμα (και τι ακριβώς τους λένε το πολιτικό μας προσωπικό και η «ελίτ» της χώρας).
Το πρόγραμμα «ιδιωτικοποιήσεων» που ανακοίνωσε η τρόικα, είναι εξωφρενικού μεγέθους. Πρακτικά σημαίνει την πλήρη λεηλασία της χώρας, οποιασδήποτε αξίας έχει μείνει στα χέρια του ελληνικού κράτους και μπορεί να του χρησιμεύσει για άσκηση πολιτικής, στην ανάπτυξη, στην κοινωνική του πολιτική. Πρόκειται για το αντίστοιχο διαδικασίας «εκκαθάρισης» χρεωκοπημένης επιχείρησης. Σε αντίθεση μάλιστα με την εκκαθάριση ιδιωτικών επιχειρήσεων, εδώ, πρώτη και απόλυτη προτεραιότητα έχει η εξυπηρέτηση των διεθνών τραπεζών. Στον κόσμο που ετοιμάζουν, και με το «ελληνικό πείραμα», όλα τα επαγγέλματα έχουν κάποιο ρίσκο, εκτός από ένα: του τραπεζίτη, του κατόχου χρήματος. Μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς καμιά απολύτως συνέπεια. Να σημειώσουμε επίσης ότι η κατεπείγουσα εκποίηση, κακήν κακώς, και σε συνθήκες εθνικής καταστροφής, της δημόσιας περιουσίας, σημαίνει πρακτικά και «σκότωμά» της.
Επιπλέον, στην Ελλάδα δεν έχουμε σοβαρούς καπιταλιστικούς ομίλους. Πρακτικά, η ιδιοκτησία της χώρας θα περάσει σε ξένους, ολοκληρώνοντας μια πορεία αποικιοποίησής της, που θα τη κάνει πολύ σύντομα είδος «Μπανανίας» της Ευρώπης, κάτι σαν τη Γουατεμάλα της «Γιουνάιτεντ Φρουτ». Τέτοιο πρόγραμμα μαζικής φτωχοποίησης και αποικιοποίησης, δύσκολα πραγματοποιείται χωρίς να απειλήσει εν τέλει και τη δημοκρατία, ενδεχόμενο στο οποίο αναφέρθηκε πέρυσι, σε μια δήλωση που δεν προσέχτηκε, ο κ. Μπαρόζο. Και επειδή, σε αντίθεση με τη Γουατεμάλα, η Ελλάδα αντιμετωπίζει και σοβαρό εθνικό πρόβλημα, δεν θα μπορέσει να υπερασπίσει στο τέλος και την εξωτερική της κυριαρχία, στο Αιγαίο, την Κύπρο, τη Θράκη κλπ. ‘Αλλωστε, οι κύριοι της τρόικας δεν έκρυψαν, στην περίφημη συνέντευξή τους, ότι έχουν άποψη και για τις ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες.
Βεβαίως ήδη ακούμε τις ανοησίες των Ελλήνων νεοφιλελεύθερων,  της πλέον γελοίας και καθυστερημένης εκδοχής νεοφιλελεύθερων, που, ευρισκόμενοι πνευματικά «πίσω από τις αρκούδες», ή απλά ενδιαφερόμενοι μόνο για τα ιδιοτελή συμφέροντά τους, ισχυρίζονται ότι ο ελληνικός λαός θα βρει την υγειά του, όχι φτιάχνοντας το κράτος, αλλά διαλύοντας και αυτό το ελαττωματικό κράτος που έχει. Το λένε μάλιστα αυτά όχι στη αρχή του νεοφιλελεύθερου κύκλου, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι είχε ίσως κάποιο νόημα, αλλά στο τέλος του, εν τω μέσω μιας σοβαρότατης παγκόσμιας κρίσης, όταν οι ιδιωτικές τράπεζες κινητοποιούν τα κράτη για να τις σώσουν! Ποιος όμως έχει πρόβλημα στον σημερινό κόσμο; Αυτοί ακριβώς που γενίκευσαν τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Ποιοι τα καταφέρνουν σχετικά καλύτερα; Η Κίνα, το κράτος της οποίας είναι πίσω από κάθε σχεδόν οικονομική δραστηριότητα, η Γερμανία, που προστάτευσε ζωτικές κρατικές λειτουργίες. Γιατί είναι καλό για τη γερμανική κρατική τηλεφωνική εταιρεία να αγοράζει τον ελληνικό ΟΤΕ, γιατί εθεωρείτο καλό για την Ελλάδα να αγοράζει ο ΟΤΕ τις τηλεπικοινωνίες Ρουμανίας ή Αρμενίας, και  είναι τώρα καλό να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε ως συλλογική περιουσία του ελληνικού λαού;
Φυσικά είναι καλό. Είναι καλό για όσους μας έχουν δανείσει. Εμείς θα είχε νόημα να το κάνουμε, υπό δύο όμως προϋποθέσεις: α) ότι θα διατηρούσε η χώρα μια μίνιμουμ δυνατότητα ανεξαρτησίας και πολιτικής, β) ότι θα ξεμπερδεύαμε με το πρόβλημα χρέους/ελλειμμάτων. Τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. ‘Όχι μόνο θα ακρωτηριαστούμε, αλλά θα δυσκολέψουμε και την επιβίωσή μας. Το αντίστοιχο στην ιατρική θα ήταν να αρχίσουμε να αφαιρούμε από έναν ασθενή τα όργανα που νοσούν!
‘Εχουμε επισημάνει, και εμείς και πολλοί άλλοι, ότι, σε αντίθεση με τα περισσότερα θέματα, όπου μπορούν να υπάρχουν πολλές απόψεις, το ζήτημα του Μνημονίου δεν επιδέχεται πολλές απαντήσεις. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα αφήσει τη χώρα σε πολύ δυσκολότερη κατάσταση από αυτή που τη βρήκε! Δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να μείωσε το έλλειμμα με τους ρυθμούς που δεσμεύτηκε ο Παπακωνσταντίνου. Δεν υπάρχει άλλη χώρα συγκρίσιμη με την Ελλάδα που να μπόρεσε να πληρώσει κανονικά χρέος 150% και απάνω του ΑΕΠ. Και είναι αλφάβητο της οικονομικής επιστήμης ότι εφαρμογή δραστικής λιτότητας σε περίοδο κρίσης μετατρέπει την ύφεση σε κραχ, κατά τον κλασικό μηχανισμό του 1929-31, χώρια οι κοινωνικές, πολιτικές, εθνικές συνέπειες, ακόμα και οι συνέπειες στην υγεία του πληθυσμού. Στη χώρα μας είμαστε υποχρεωμένοι να ανακαλύπτουμε συχνά την πυρίτιδα. Θα είχε βγάλει το ΔΝΤ τη φήμη που έχει, αν δεν προκαλούσε παντού τα ίδια αποτελέσματα, αν δεν φτάναμε να έχουμε έκρηξη φυματίωσης στην Αν. Ευρώπη και χολέρας στο Περού; Πρέπει να είσαι ή τελείως απληροφόρητος ή απατεώνας ή ηλίθιος για να πιστεύεις στις ευεργετικές συνέπειες ενός Ταμείου, που, αφού κατέστρεψε τον Τρίτο Κόσμο και τον πρώην «σοσιαλιστικό», συνεχίζει τώρα το θεάρεστο έργο του στην περιφέρεια της ευρωζώνης.
Η Ελλάδα θα χρεωκοπήσει με βεβαιότητα ακολουθώντας αυτές τις συνταγές, είναι άλλωστε κοινό μυστικό διεθνώς, το γράψαμε κι εμείς από αυτές εδώ τις στήλες, ότι δεν μπορεί να πληρωθεί ποτέ αυτό το βουνό χρέους. Ουδείς, των κατόχων ελληνικών ομολόγων περιλαμβανομένων, δεν μπορεί να ελπίζει ότι θα πληρωθούν στην αξία τους. Βερολίνο και Παρίσι έχουν ήδη συμφωνήσει σε κούρεμα περί το 30%. Σε συνέντευξή του στον γράφοντα, τον Ιούλιο του 2010, ο μεγάλος οικονομολόγος Γκαλμπρέιθ, φίλος του κ. Παπανδρέου, δήλωσε ότι «όλοι ξέρουν ότι αυτό θα γίνει». Αν όμως είναι έτσι, προς τι οι θυσίες στο μεσοδιάστημα και προς τι το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου;  Πρώτον, για να οργανωθεί η αναδιάρθρωση του χρέους κατά τον πλέον συμφερότερο και ασφαλέστερο τρόπο για τη συμμαχία «αγορών»-Γερμανίας. Δεύτερο, για να χρησιμοποιηθεί η Ελλάδα, όπως ήδη χρησιμοποιείται, για την πειθάρχηση, από την ίδια συμμαχία, όλης της Ευρώπης. «Κοιτάξτε την Ελλάδα, κοιτάξτε τι παθαίνουν όσα παιδιά δεν κάθονται καλά», λένε Μέρκελ, Σαρκοζί, Τρισέ, Στρως-Καν και Γκόλντμαν Ζακς, στα υπόλοιπα «παιδιά» της «ευρωπαϊκής τάξης».
Το Μνημόνιο δεν θα θεραπεύσει την Ελλάδα από το πρόβλημα ελλειμμάτων/χρέους. Αυτό που κάνει είναι να την υποβιβάζει σε χώρα-αποικία, προκαλώντας ένα κοινωνικό ολοκαύτωμα με την προσπάθεια να οδηγήσει, εν ονόματι της «ανταγωνιστικότητας», την αμοιβή και προστασία της εργασίας και το κοινωνικό κράτος σε επίπεδα Κίνας ή Βουλγαρίας. Η Ελλάδα οφείλει να επαναδιαπραγματευθεί τη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η κυβέρνηση Παπανδρέου, να οργανώσει, εκείνη και όχι οι πιστωτές, την αναδιάρθρωση του χρέους, να φτιάξει συμμαχίες εντός και εκτός Ευρώπης, να υπερασπιστεί πολιτικά τον εαυτό της διεθνώς, εν ανάγκη να φτάσει, αν όλα τα άλλα μέσα αποδειχθούν ατελέσφορα, και στο ύστατο όπλο της στάσης πληρωμών, με την παράλληλη χρήση όλων των θεσμικών και πολιτικών δυνατοτήτων που παρέχει στη χώρα η ιδιότητά της ως μέλους της ΟΝΕ. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση, κάθε άλλο, με την ανάγκη ριζικής μεταρρύθμισης του κράτους και της εσωτερικής ελληνικής δομής, που δεν είναι αιτία της κρίσης, αλλά βοήθησε στο να βρεθούμε στην «πρώτη γραμμή». Ούτε βεβαίως με τη ανάγκη προβολής μιας σοβαρής εναλλακτικής λύσης στην κρίση που προκάλεσε η «υπερφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση» σε όλη την Ευρώπη. Ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Παπανδρέου όφειλε να πρωταγωνιστεί στην εξεύρεση μιας κεϋνσιανής, αναπτυξιακής, προοδευτικής, συνολικής διεξόδου από την ευρωπαϊκή κρίση, αντί να κάνει την Ελλάδα «πιλότο», «πειραματόζωο» ενός νέου ολοκληρωτισμού, εκθέτοντάς την στον κίνδυνο μη αντιστρέψιμης εθνικής καταστροφής.
 Konstantakopoulos.blogspot.com
Περιοδικό: “Επίκαιρα”

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ - ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ – ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ Δ.Ν.Τ - ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ – ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.

Από δημοσιευμένα οικονομικά στοιχεία των δύο κομμάτων, προκύπτει ότι το πάρτι εκατομμυρίων σε βάρος της χώρας και του λαού μας συνεχίζεται αμείωτο.
Προκύπτει όμως και το συμπέρασμα από τα στοιχεία αυτά, ότι το ΠΑΣΟΚ  και οι Σοσιάλ-ληστές που κυβερνούν περισσότερα χρόνια από την «Επάρατη Δεξιά» προφανώς έχουν τα λιγότερα χρέη, μιας και το μεγαλύτερο ποσοστό μιζών τροφοδοτεί το ταμείο τους σε αντιστοιχία με την Ν.Δ. που κυβερνά λιγότερο χρονικό διάστημα  και ως εκ τούτου το χρέος της ανέρχεται στα 127,6 εκατ. Ευρο.

Τι σημαίνει όμως δανειοδότηση των κομμάτων από τις τράπεζες; Πρώτα απ’ όλα χειραγώγηση των κομμάτων και αμέσως μετά εξαναγκασμός τους σε πολιτικές που υπηρετούν το αδηφάγο τραπεζικό σύστημα.
Η υποτιθέμενη Κρατική Τράπεζα, Κεντρική τράπεζα Ελλάδος, είναι κατά 92% ιδιωτική με άγνωστους μετόχους.

Η πολιτική απόφαση, που κατά βάση ήταν απόφαση οικονομικού εκβιασμού των λαμόγιων , Σημίτη και ημέτερων, να κατακρεουργήσουν την κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας, και που κανένα δικαστήριο μέχρι σήμερα δεν κίνησε διαδικασία για την εσχάτη προδοσία της Κυβέρνησης Σημίτη, με την κατάργηση του εθνικού νομίσματος και την εκχώρηση της Κεντρικής Τράπεζας αλλά και του δικαιώματος της έκδοσης νομίσματος, σε ιδιωτικά πολυεθνικά συμφέροντα, αποτελεί ως απόφαση, την μέγιστη απόδειξη υποθήκευσης του πολιτικού συστήματος που κυβερνά την χώρα ως κατοχικό σύστημα, σε τράπεζες και πολυεθνικές επιχειρήσεις.
Η εξάρτηση λοιπόν των κομμάτων από τα τραπεζικά λόμπυ έχει πάρει πλέον χαρακτηριστικά ιδιοποίησης, από τα οικονομικά τραστ που λυμαίνονται τους λαούς και τις κρατικές οικονομίες ( βλέπε «Εθνικές»).

Από την άλλη, η ιδιοποίηση  του κράτους ως οικονομική δύναμη καθώς και το σύνολο της επικράτειας ως ιδιοκτησία που ανήκει στην τοπική κοινωνία, από το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, της υπόδουλης στα τραπεζικά συμφέροντα, οδηγεί το σύνολο της χώρας στην εκποίηση της και ένα λαό χωρίς γη και πατρίδα.

Το να αρνηθείς την εκποίηση της χώρας σου αλλά να εξακολουθείς να υποστηρίζεις την παραμονή της χώρας σου, στην ΟΝΕ, στο ευρό, στην κατοχική οικονομία των τραπεζών και στη ιδιοποίηση του Κράτους από την κομματοκρατία, απλά στρουθοκαμηλίζεις.  

Το « Δεν πουλιέται η Ελλάδα» πρέπει να αποτελέσει αιτία πολέμου μεταξύ Κυβέρνησης, πολιτικού συστήματος και Κοινωνίας.
Η άρνηση υπακοής στου νόμους αυτής της κατοχικής κυβέρνησης, καθώς και η άρνηση αναγνώρισή της  ως νόμιμη κυβέρνηση της χώρας, πρέπει να πάρει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως αγώνας εναντίον του ευρό, αγώνας για έξοδο της χώρας από τη ΟΝΕ, αγώνας για Εθνικοποίηση των τραπεζών και αγώνας απόδοσης δικαιοσύνης εναντίον των δωσίλογων και προδοτών που Κυβέρνησαν και Κυβερνούν την χώρα. 

Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σώσεις την χώρα σου από το να συγκρουστεί με το εκπορνευμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της κομματοκρατίας, καθώς και με τις καθεστωτικές κατοχικές οικονομικές δυνάμεις των τραπεζών και των δωσίλογων επιχειρηματιών που στο όνομα μιας χούφτας δολαρίων σκοτώνουν και την μάνα τους.