ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ για την "νομιμοποίηση των αυθαιρέτων"

Είναι προφανές ότι το μεσοπρόθεσμο κινείται σε όρια εκτός συντάγματος και εντός αυτών των ορίων το Υπουργείο Περιβάλλοντος θέλει να νομοθετήσει εισπρακτικά και άδικα μέτρα σε βάρος των ιδιοκτητών κατοικιών εκτός σχεδίου πόλεως.
Γίνεται γνωστό επίσης απο το σχέδιο νόμου ότι το χαριστικό "χαράτσι" φορολογικής νομιμοποίησης παρέχεται στους έχοντες και κατέχοντες οικονομική άνεση ενώ για τους μικροϊδιοκτήτες των 250 - 500 τ.μ., προβλέπονται επαχθή πρόστιμα για 20ετή φορολογική και πολεοδομική ανεκτικότητα.
Συγκριτικά, στα 100τ,μ, κατοικία σε εκτός σχεδίου πόλης και εντός τεσσάρων στρεμμάτων οικόπεδο για πρώτη κατοικία το "πρόστιμο" είναι 7500 ευρώ εφ' όσο έχει σχετική πολεοδομική άδεια, όμως για τα μικρά στρεμματικά τεμάχια των 250 - 500 τ.μ. που δεν εκδίδονται οικοδομικές άδειες, το αντίστοιχο πρόστιμο είναι 27000 ευρώ, για 20 έτη.
Οι περισσότεροι των ιδιοκτητών κατοικιών εκτός σχεδίου πόλης, είναι μικροϊδιοκτήτες των 250 - 500 τ.μ.
Μετά το 84 και το νόμο Τρίτση κάθε οικόπεδο που "κόπηκε" ήταν και είναι παράνομο. Είτε πρόκειται για τέσσερα στρέμματα, είτε πρόκειται για 250 - 500 τ.μ.
Όμως το Κράτος το επέτρεψε για να εισπράξει φόρους και σήμερα με υψωμένο το σπαθί της νομιμότητας και του γκρεμίσματος εκβιάζει τους πολίτες -μικρούς και μεγάλους ιδιοκτήτες -  σε υποταγή στο πρόστιμο και την Κρατική αυθαιρεσία. 
Νομίζω πως θα πρέπει να ξεκινήσει μια εκστρατεία προς όλους τους κατοίκους Ωροπού, Χαλκουτσίου, Δηλεσίου και Αυλίδος για ομαδική προσφυγή στο Σ.τ Ε. για αντισυνταγματικότητα του νόμου αφού πρώτα ψηφιστεί και εναντίον των άδικων μέτρων που επιβάλει σε βάρος των μικροϊδιοκτητών, καθώς και της εξακολούθησης από το Κράτος της παρανομίας του, να μην εντάσσει πρώτα τις περιοχές σε καθεστώς αμιγούς κατοικίας και σχεδίου πόλης και κατόπιν να προτρέπει του ιδιοκτήτες να προσέλθουν για δηλώσεις νομιμοποίησης των κτισμάτων τους.
ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θέλει να κτίζει παράνομα γιατί κανείς δεν έχει τα χρήματα να πληρώνει διπλάσια την κατασκευή από το αν είχε οικοδομική άδεια.
Το δικαίωμα κτήσης γης και κατοικίας ( ιδιοκτησίας) αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα που δεν νομιμοποιείται αντ΄ αυτού καμιά κυβέρνηση να νομοθετεί περιορισμούς που διαχωρίζουν τους πολίτες ώς προς το δικαίωμα αυτό σε ανώτερες με δικαιώματα τάξεις και κατώτερες που στερούνται τα συνταγματικά τους δικαιώματα λόγω οικονομικής-κοινωνικής καταγωγής.  
Το Κράτος είναι αυτό που παρανομεί και το Κράτος είναι αυτό, που με άδικους νόμους και περισσό θράσος και φαρισαϊσμό,  σπρώχνει τους πολίτες να κτίζουν παράνομα. Οι μικροϊδιοκτήτες και οι φτωχοί μισθοσυντήρητοι άνθρωποι συνήθως ξεκινούν από μια παραγκοκατοικία ενός μικρού τεμαχίου γης, που το κράτος του επέτρεψε την αγορά για εισπρακτική συνεχή δουλειά εξάρτησης και εξαναγκασμού σε παρανομία,  για να την ολοκληρώσουν μετά από πολλά χρόνια προσωπικής δουλειάς.
Γι' αυτούς ποτέ δεν ανέτειλε ο ήλιος και με κανέναν νόμο ο ήλιος δεν ανατέλλει. Τουλάχιστον ο Τρίτσης είχε την  αυτογνωσία της εντιμότητας και  της δικαιοσύνης προς όλους και όχι προς τους ημέτερους λεφτάδες.
Η εφημερίδα σας και οι ιστοσελίδες σας, αλλά και οι Πολιτιστικοί σας Σύλλογοι, μπορούν να αναλάβουν μια εκστρατεία ενημέρωσης και προτροπής των κατοίκων να αρνηθούν την υπαγωγή τους στο νόμο Παπακωνσταντίνου που πρόκειται να ψηφιστεί, συγκροτώντας ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης και διαβούλευσης με την κυβέρνηση, ώστε να περιοριστεί η αυθαιρεσία της Κυβέρνησης και να αποκτηθεί ο σεβασμός που έχει αφαιρεθεί από τους πολίτες, από την ασκούμενη πολιτική αυθαιρεσίας και καταναγκασμού, απο την πολιτική που η βαρβαρότητα διαφημίζεται ως "Θυσίες των Πολιτών".
Πριν αποδώσουμε το μένος μας ορισμένοι  εναντίων των «αυθαιρεσιούχων»  ας αποδώσουμε την δικαιοσύνη που μας στερεί το κράτος, εναντίον του Κράτους και όσων το Κυβέρνησαν.

Β. Κωνσταντίνου
Δήλεσι

Για τον θάνατο της μητέρας μου

Από αυτό το μπλοκ, θέλω να δημοσιοποιήσω τα αισθήματα μου και την οργή, καθώς καθοδηγεί τα μέσα δικαιοσύνης που θα επικαλεστώ όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, εναντίων των γιατρών της Β' Καρδιολογικής του ΕΕΣ, εκείνων που "υπηρετούσαν" την Πέμπτη 21/7 μέχρι τις 8:00 της Παρασκευής 22/7.

Η μητέρα μου έφτασε στα επείγοντα του ΕΕΣ με ασθενοφόρο από το νοσοκομείο της Θήβας με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στο νοσοκομείο της Θήβας είχε γίνει επιτυχή θρομβώληση, αλλα εξακολουθούσε καταπονημένη να έχει χαμηλή πίεση.

Αργά την νύκτα, κατά της 23:00 στον δεύτερο υπερηχογράφημα, ανακάλυψαν επιπλοκή μετά ρήξεως της μεμβράνης των κοιλωμάτων του μυοκαρδίου, με αποτέλεσμα, επικοινωνία των κοιλοτήτων και μερική αιμοδότηση των οργάνων.

Άμεσα κλήθηκε το αιμοδυναμικό τμήμα και τοποθέτησε αντλία ώστε να μεταγγίζεται το αίμα σε ολόκληρο τω σώμα.

Αυτό λειτούργησε θετικά και αποκαταστάθηκαν η πίεση και οι σφυγμοί.
Η μητέρα μου όμως ήταν. ως συνήθως, ανήσυχη με αποτέλεσμα να σπάσει το σημείο πρόσφυσης στην κεντρική αρτηρία που σύνδεε την αντλία.

Οι γιατροί αντί να επιφέρουν ακινητοποίηση των κάτω άκρων και να τοποθετήσουν εκ νέου την αντλία στην αρτηρία, φρόντισαν να την απομακρύνουν και να την αφήσουν χωρίς μηχανική υποστήριξη. 

Μέχρι τις 3:00 τα ξημερώματα της Παρασκευής που την είδα πριν αποχωρήσω απο το νοσοκομείο, ήταν κλινικά σε πάρα πoλύ καλή κατάσταση, συνομίλησα μαζί της για 10 λεπτά και αποχώρησα, ευελπιστώντας ότι την άλλη μέρα ( αργότερα ) θα  ήταν τουλάχιστον στην ίδια κατάσταση.  Με τον γιατρό ( ειδικευόμενο) είχαμε συνενοηθεί ότι θα παράμεινα για τριήμερο πάνω στην αντλία ώστε να σταθεροποιηθεί αιμοδυναμικά.

Το πρωί, στις 9:30 πηγαίνοντας στην εντατική του ΕΕΣ, ήρθα σε επαφή με μια εικόνα αποκρουστική και βάναυση.

Της είχαν αφαιρέσει όλα τα υποστηρικτικά μέσα και το οξυγόνο, η μητέρα μου να προσπαθεί με ορθάνοιχτο το στόμα και τεντωμένο προς τα πίσω το λαιμό να αναπνεύσει, να έχει ιδρώσει, εγώ να φωνάζω " γιατί γαμώ την Π... δεν της βάζετε οξυγόνο", οι νοσοκόμες με μια απάθεια να μου λένε ότι έκανα ότι μπορούσαν, οι γιατροί με ένα τόσο σοβαρό περιστατικό να απουσιάζουν, ο Διευθυντής της Κλινικής να βρίσκεται στο γραφείο του και όλα να είναι και να φαίνονται στημένα. ΕΙΧΕ ΣΤΗΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ στο οποίο είχαν αποφασίσει οι ΘΕΟΙ της Εντατικής για την μητέρα μου.

Οι ίδιοι μου ομολόγησαν πως, "αν την είχαμε πάνω στην αντλία, θα ζούσε" ... " όμως είχε πιθανότητες για αποκατάσταση 20%".  Έτσι αποφάσισαν να της στερήσουν την πιθανότητα του 20% διότι εν τω μεταξύ είχε προσέλθει και άλλο περιστατικό, όμοιο με την μητέρα μου αλλά εκείνος 67 ετών αντί 81 που ήταν η μητέρα μου.

Ο ίδιος ο διευθυντής της Καρδιολογικής, που εκ των υστέρων με ενημέρωσε, μου είπε πως ο σχεδιασμός ήταν να ξαναμπεί στην αντλία μέχρι να υπήρχε αιμοδυναμική σταθερότητα. Μόνο που αφού της είχαν στερήσει τα μέσα μετά τις τρεις τα ξημερώματα της Παρασκευής, ο σχεδιασμός ήταν μάταιος και πρόδηλα  αποκαλυπτικός των ένοχων ενεργειών του γιατρού βάρδιας και των οδηγιών του στον ειδικευόμενο για τον χειρισμό της κατάστασης.

Η δημοσίευση του περιστατικού, η αδιαφορία ενημέρωση του γιατρού βάρδιας - ο οποίος απο μακριά μου είπε δυο φορές πως υπήρχαν ποσοστά του 20%, αλλά ποτέ δεν με κάλεσε να με ενημερώσει ούτε να συζητήσουμε τα άλλα ενδεχόμενα ή εξωτερική βοήθεια- η άρνηση του Ιπποκράτειου να  παράσχει συνδρομή στην αντιμετώπιση του περιστατικού, αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος της δικαιοσύνης εναντίον του φαυλοκρατικού συστήματος των νοσοκομείων και της απάνθρωπης συμπεριφοράς των γιατρών που υπηρετούν σε αυτά.

Αν υπάρχουν εξαιρέσει αυτές πρέπει να λέγονται με όνομα και επίθετο, γιατί είναι πολλοί λίγες

Οι γιατροί που επέλεξαν αντί του όρκου στον Ιπποκράτη, να υποδυθούν τον Θεό, θα αντιμετωπίσουν τον Θεό γι' αυτούς, που δεν είναι ο ίδιος Θεός για όλους μας !!!

ΥΓ1.: Θα πρέπει να ευχαριστήσω ιδιαίτερα τους γιατρούς του Νοσοκομείου της Θήβας γιατί επέδειξαν παραδειγματική ανθρωπιά στην βοήθεια προς την μητέρα μου. Βοήθεια που εξανέμισαν οι συνάδελφοί τους στο ΕΕΣ.

Το φαυλοκρατικό σύστημα της εναρμονισμένης μετά του "φακελακίου" παρεχόμενης υγείας των Νοσοκομείων της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης, θα εξαρθρωθεί μόνο όταν τα Νοσοκομεία της επαρχίας γίνουν και άρτια αξοπλισμού και πλήρως επαρκή προσωπικού όλων των ειδικοτήτων. Διότι στα νοσοκομεία της επαρχίας το φακελάκι το ακολουθεί και το κράξιμο, μιας και εκει, λίγο έως πολύ,  όλοι μας είμαστε γνωστοί.

Στην Ελλάδα, αντίθετα με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν φοβόμαστε την αρρώστια,  αλλά τι θα πάθουμε στην συνέχεια όταν πέσουμε στα χέρια των γιατρών και των νοσοκομείων.  

Να μας φυλάει ο Θεός απο τους Γιατρούς και τα Νοσοκομεία,  περισσότερο απο την αρρώστια και το θάνατο!!!

ΥΓ2: Ένοχοι είναι και οι γιατροί - εξαιρέσεις. Γιατί δέχονται να συγκαταλέγονται στους γιατρούς και αυτοί και οι φραγκοφονιάδες!!!

ΠΟΥ ΣΤΟΧΕΥΟΥΜΕ ;

Η σύλληψη μιας ιδέας, αποτελεί μια αναγκαία ουτοπία που αποτελεί ως τέτοια το πρόπλασμα μιας δράσης.

Αν έχουμε ωριμάσει στην ιδέα ότι το μοναδικό σύστημα μέσα από το οποίο το άτομο μπορεί να απελευθερωθεί δημιουργικά μέσα στο περιβάλλον που ζει, εργάζεται, παράγει, συνδιαλέγεται, είναι η Δημοκρατία τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε το υποκείμενο υλοποίησης της ουτοπίας μας.

Το υποκείμενο προφανώς βρίσκεται στο στάδιο της διαμόρφωσης και βασικό του γνώρισμα είναι και ο διάλογος που αναπτύσσεται σε διάφορα φόρουμ και οι συγκεντρώσεις και οι συνελεύσεις στις πλατείες και οι αποδοκιμασίες των Βουλευτών.

Έχω την εντύπωση όμως πως η «ευχέρεια» με την οποία καταπιάνονται οι περισσότεροι, να επιμένουν σε βατά μονοπάτια, όπως η λειτουργία στο επίπεδο του κεντρικού κράτους, στο σύστημα διακυβέρνησης, στο σύστημα λήψης αποφάσεων, εκφυλίζεται σε μια έκθεση ιδεών αρκετά ανίσχυρη και καθησυχαστική για το ίδιο το Πολιτικό- Οικονομικό Σύστημα.

Ο κίνδυνος που ήχησε ως απειλή τρομοκρατίας στα αυτιά των τρομοκρατών, στις πρώτες μέρες των μεγάλων συγκεντρώσεων, που ενισχύθηκε από την παρουσία μιας μερίδας πανεπιστημιακών, που κάποιοι βιάστηκαν να τους αποδοκιμάσουν, ξεφούσκωσε και η μόνη απειλή που αισθάνονται οι θιασώτες του Συστήματος, είναι οι αποδοκιμασίες που εισπράττουν όπου και αν εμφανιστούν. Αλλά και πάλι οι αποδοκιμασίες τείνουν να πάρουν χαρακτηριστικά αγέλης πεινασμένων λύκων τον χειμώνα. 

Για να λειτουργήσει όμως η Δημοκρατία, πρέπει να συμφωνήσουμε στις αρχές που την διέπουν αλλά και ότι λείπει το υποκείμενο που ενέχεται για την ύπαρξη της.

Βασικά σε μια διαδικασία απελευθέρωσης του ατόμου, δημιουργίας λόγου και συγκρότησης κοινωνίας διαβούλευσης  γίνονται πολλά και παράλληλα ίσως πράγματα, αν είναι απολύτως αναγκαία ως τέτοια.

Το τι είναι άμεσα αναγκαίο προϋποθέτει κατ’ αρχή σχεδιασμό και κατά δευτέρης συλλογική απόφαση.

Η δημιουργία σκηνικών,  λαϊκών συνελεύσεων, σε Δήμους χωρίς να έχει αποσαφηνισθεί ο στρατηγικός ή ο ενδιάμεσος λειτουργικός στόχος είναι παρά πολύ καλό δρώμενο, αλλά απλά δρώμενο.

Όλα αυτά βέβαια μπορεί να έχουν έναν παιδευτικό χαρακτήρα στο επίπεδο της νεολαίας, αλλά κινδυνεύει να πάρει φολκλορική υπόσταση το όλο εγχείρημα.

Παραμένει ωστόσο άξια απορίας η αναστολή της δράσης της μερίδας εκείνης της διανόησης, που ενώ θα έπρεπε να δημιουργεί σε όλη την Ελλάδα φόρουμ συζητήσεων, εκλαΐκευσης και  εστίες προπλασμάτων συγκροτημένων κοινωνιών πολιτών, η όλη κατ’ αρχή προσπάθεια έχει ατονήσει σε εγκληματικό βαθμό.

Προϋπόθεση δημιουργίας προπλασμάτων Δημοκρατικής συγκρότησης των τοπικών κοινωνιών, αποτελεί η σύγκρουση στο επίπεδο των Δήμων, της εξουσίας των Δημοτικών Συμβουλίων και Δημάρχων, η σύγκρουση με τον «Καλλικράτη». Η σύγκρουση στο τοπικό επίπεδο με την δημιουργία λειτουργικών σχημάτων των πολιτών απέναντι σε κεντρικές αποφάσεις που λαμβάνονται στο επίπεδο του Δήμου ή της Νομαρχίας ή της Περιφέρειας.

Η επαναφορά στις μικρές κοινότητες, στους μικρούς Δήμους, αποτελεί την αχίλλειο φτέρνα του Πολιτικού Συστήματος, γιατί τότε μπορεί να δημιουργηθεί και η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου και η διαβούλευση και η συναπόφαση.

Επομένως σ’ αυτό που πρέπει να πειραματισθεί κανείς είναι η οργάνωση της γειτονιάς, οι λήψεις αποφάσεων για την γειτονιά και η κλήση σε διαπραγμάτευση με την Δημοτική Αρχή για την εφαρμογή αυτών των αποφάσεων.

Τότε θα διαπιστωθεί, ότι η Δημοτική Αρχή δεν είναι ούτε σε θέση αλλά ούτε και έτοιμη να αποδεχτεί «κούρεμα» των εξουσιών της .

Όμως πρέπει πρακτικά κάθε πείραμα αυτό-οργάνωσης των πολιτών σε οργανωμένες τοπικές συλλογικότητες κοινωνίας, να λάβει χώρα Πανελλαδικά, χωρίς βιασύνες, στο τοπικό επίπεδο ώστε η επιλογή των συγκρούσεων να στοχεύει το θεσμικό μανδύα προστασίας του Συστήματος και όχι το Σύστημα για το οποίο δεν διαθέτουμε ούτε «στρατό» ούτε «όπλα».   

Σε ότι αφορά το σχέδιο νόμου για τα αυθαίρετα

                                           ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ:

Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής     

Υπουργό κ. Γεώργιο  Παπακωνσταντίνου                                              

                                                                               Αθήνα 11 Ιουλίου 2011

Κοινοποίηση: Πρόεδρο Νέας Δημοκρατίας

                       κ. Αντώνη Σαμαρά

                       Πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Ομάδας

                       & Γ. Γραμματέα του ΚΚΕ,  κ. Αλέκα Παπαρήγα

                       Πρόεδρο Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού

                        κ. Γιώργο Καραντζαφέρη

                       Πρόεδρο Κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ

                       κ. Αλέξη Τσίπρα 

Αποτελεί πλέον συνείδηση στον κάθε Έλληνα και στην κάθε Ελληνίδα, ότι όποιος καταλαμβάνει, ως λάφυρο, το υπουργείο χωροταξίας, περιβάλλοντος και Δημοσίων Έργων, ( νεωτεριστικά : Περιβάλλοντος και  Κλιματικής Αλλαγής)  ασκεί τα καθήκοντά του σύμφωνα με τις συντεχνιακές αρχές των υπηρετούντων συμβουλατόρων του.

Ενώ μια συντεχνία την οποία το Κράτος την αναγνωρίζει ως θεσμικό συνομιλητή, υπό την έννοια ελιτικού σχίσματος της κοινωνίας, η συντεχνία αυτή άλλοτε συμφωνούσα με τις υποδεικνυόμενες από τρίτους επιλογές των κυβερνώντων και άλλοτε διαφωνούσα υπό την ανάγκη προστασίας των οικονομικών της συμφερόντων,  καθοδηγεί τον εκάστοτε υπουργό σε αποφάσεις διατήρησης του status quo  πάνω στο οποίο εδράζεται η εξαπάτηση του λαού και η παραοικονομία.

Μιλώ για το ΤΕΕ, αλλά και για κάθε άλλο Επιμελητήριο.

Αλήθεια, υπό ποια έννοια οι ταγοί ( Ελίτ) της οικονομίας κατέχουν περισσότερα δικαιώματα σε σύγκριση με την ανυπαρξία και άρνηση δικαιωμάτων στους εργαζόμενους εξαρτημένης εργασίας, στους εργαζόμενους ελεύθερης εργασίας, στους αγρότες και τις άλλες κατηγορίες πολιτών;

Τα Επιμελητήρια κατέχουν,  πέραν της συνδικαλιστικής οργανώσεως των διαφόρων ομάδων κοινωνικό-οικονομικών συμφερόντων, θέση θεσμικού διαμεσολαβητή,  θεσμικού επιστημονικού συμβούλου και θεσμικού προστάτη των οικονομικών φατριών που εκπροσωπούν και δια αυτή της προστασίας των, παρέχουν υποστήριξη και ασφάλεια στο κράτος.

Προφανώς ο ταξικός εχθρός για το κράτος είναι οι εργαζόμενοι ανεξαρτήτως τομέα δραστηριοποίησης τους. Για το λόγο αυτό και δεν τους επιτρέπεται ο θεσμικός τους ρόλος μέσω ενός επιμελητηρίου της εργασίας.

Για το Κράτος, οι εργαζόμενοι είναι σπατάλη, για τους εργοδότες ποσοστό κόστους των παραγόμενων προϊόντων.

Μετά την εισαγωγή αυτή, την οποία θεωρώ σκόπιμη, έρχομαι στο προκείμενο:  

Επιζητάτε να επιβάλλετε επί πλέον αφαίμαξη της ατομικής ιδιοκτησίας, κατά παράβαση του συντάγματος, στους πολίτες, αδιακρίτως της οικονομικής θέσης που κατέχουν στο επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας, αλλά και περιφρονητικά της θέσης που κατέχει η πλειοψηφία τους, σύμφωνα με την κοινωνική κατηγοριοποίηση, έτσι όπως αναγνωρίζεται είτε κατά τις αρχές της μαρξιστικής ιδεολογίας είτε από τις αρχές των θεωρητικών του καπιταλισμού.

Υπήρξε ένας νόμος που διευκόλυνε του αγρότες ώστε,  εφόσον  κατείχαν έναν ελάχιστο κλήρο τεσσάρων στρεμμάτων για την άσκηση του γεωργικούς τους επαγγέλματος, να έχουν την δυνατότητα οικοδόμησης και της αγροικίας τους και των αποθηκών τους, νόμιμα εντός της εκμετάλλευσής τους.

Κουτοπόνηρα, και προς τέρψη των ημετέρων σας στους οποίους πουλήσατε εκδούλευση, επεκτείνατε τις διατάξεις του νόμου αυτού, και στις περιοχές εξοχικών κατοικιών, χωρίς να επιβάλλεται  εκ των προτέρων  η χωροθέτηση μιας περιοχής με αλλαγή στην χρήση γης, από αγροτικής ή κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης, σε αμιγούς κατοικίας και δίνοντας μονοπωλιακά το δικαίωμα αναψυχής στους έχοντες και κατέχοντες πλούτο, επειδή κουράζονται ιδιαίτερα πολύ επειδή κατέχουν και πλούτο και χρήμα.   

Με τον τρόπο αυτό, νόμιμο δικαίωμα για οικοδόμηση κατέχουν μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν μια έκταση γης τεσσάρων και άνω στρεμμάτων και με τον τρόπο αυτό απεφανθήκατε ότι ανάγκη, σωματική και ψυχική, για ξεκούραση και αναψυχή έχουν μόνο όσοι κατέχουν τον πλούτο, για δε τους υπολοίπους, όπως λέει και ο πατέρας του ιμπεριαλισμού Σμιθ, η γη - και άρα το κράτος- δεν είναι σε θέση να θρέψει όλους τους φτωχούς, γι αυτό οι φτωχοί μπορούν να ζήσουν αν σκοτώσουν τα παιδιά τους.

Σήμερα, μέσα στην σπουδή αφαίμαξης της ατομικής ιδιοκτησίας των πολιτών, φέρνετε ένα σχέδιο νόμου που επικυρώνει τον ταξικό προσανατολισμό τους Κράτους υπέρ των ημετέρων, απαγορεύοντας δια ροπάλου και μπουλντόζας στους μισθοσυντήρητους και μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες, με τις μικρές ιδιοκτησίες των 250 ή 300 ή500 τετραγωνικών μέτρων,  να οικοδομήσουν νόμιμα το όνειρό τους και τα λεφτά που τους κλέψατε μέσω της εφορίας κατά την αγορά των οικοπέδων ή μικρών αγροτεμαχίων.

Ενώ όσα οικόπεδα κόπηκαν μετά το 84 ήταν ως οικόπεδα παράνομα, και γι’ αυτό αναφέρονται ως αγροτεμάχια, στα οποία δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο νόμος που ορίζει τις προϋποθέσεις  για τους αγρότες των τεσσάρων στρεμ.,  οι εφορίες τα εκλάμβαναν ως άρτια οικοδομήσιμα οικόπεδα και έτσι τα φορολογούσαν. Αποτέλεσμα οι μικροϊδιοκτήτες να πληρώσουν φόρο κατά 50% και άνω της πραγματικής αξίας ενός αγροτεμαχίου.

Ενώ θα έπρεπε να είχε ασκηθεί ποινική δίωξη κατά των Μηχανικών, του Δημάρχου της Χ περιοχής, του ιδιοκτήτη της καλλιεργήσιμης έκτασης, της πολεοδομίας και του Εφόρου της οικείας εφορίας, διότι επέτρεψαν την παράνομη κοπή οικοπέδων, την αφαίμαξη του υστερήματος των πολιτών για αγορά οικοπέδων, την παραπλάνηση των μικροϊδιοκτητών, την παράνομη ανέγερση κατοικιών, την παράνομη αισχροκέρδεια επί των τιμών όλων των προϊόντων που χρειάζονται για την κατασκευή μιας κατοικίας, προστρέχετε τώρα να εμφανισθείτε οι πρώτοι των πρώτων απατεώνες, ως επιφέροντες «κάθαρση» και επιβάλλοντες την νομιμότητα και την ισοπολιτεία δια του καρώτου και του μαστιγίου.

Σε δοσίλογους και προδότες  που για την δήθεν σωτηρία του Κράτους και του Λαού, για τους οποίους, και στους οποίους συγκαταλέγεσθε, έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για εσχάτη προδοσία η οποία δεν τέθηκε στο αρχείο αλλά πρέπει να επιδοθεί στην Βουλή η οποία θα ασκήσει ως θεσμικός εισαγγελέας το καθήκον της – οξύμωρο- , που από-εθνικοποιούν και εκδιώχνουν την κρατική συνιδιοκτησία  από ημετέρα κοινή ιδιοκτησία Λαού και Κράτους, που ιδιοποιούνται την ψήφο του λαού καθώς το Κράτος και την ιδιοκτησία του, που απεμπόλησαν την εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, παραιτούμενη αυτής, η οποιαδήποτε υπόδειξη ορθής, δίκαιης και ηθικής πρότασης επίλυσης διαφορών επί του προκείμενου σχεδίου νόμου, είναι σαν σταγόνα γλυκού νερού στον Ωκεανό.

Όμως παρ’ όλα αυτά, επειδή δεν αρέσκομαι να κάνω μόνο κριτική , σας υποβάλλω τα παρακάτω:

1 Να σεβαστείτε τον δεύτερο βαθμό τοπικής αυτοδιοίκησης.

2 Να ορίσετε μόνο τους όρους και τις προϋποθέσεις που οι Δήμοι ή οι Νομαρχίες ή οι Περιφέρειες θα μπορούν, υποχρεούμενοι,  να αποχαρακτηρίσουν μια καλλιεργήσιμή γη σε αποκλειστική οικιστική ζώνη εκμετάλλευση, ώστε μόνο τότε να παρέχεται το δικαίωμα να τέμνονται σε οικόπεδα τα πρώην καλλιεργήσιμα εδάφη.

3 Τα νόμιμα οικόπεδα να εντάσσονται στο καθεστώς του Γενικού Πολεοδομικού.

4 Να επιτρέψετε στην  Τοπική Αυτοδιοίκηση να  ορίζει σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, το εμβαδόν του άρτιου και οικοδομήσιμού οικοπέδου.

Σε κάθε περίπτωση όμως άρτιο και οικοδομήσιμο οικόπεδο είναι αυτό που έχει εμβαδόν άνω των 250 τ.μ., αν πρόκειται για μόνιμη και κύρια κατοικία και άνω των 500 τ.μ. αν πρόκειται για παραθεριστική.

5 Οι Δήμοι, οι Νομαρχίες και οι Περιφέρειες να έχουν το δικαίωμα να καθορίζουν το ανώτερο εμβαδόν οικοπέδων, αλλά σε κάθε περίπτωση να μην είναι μεγαλύτερα των 7000 τ.μ. ώστε η γη να «κατανέμεται» σε όλους και όχι προνομιακά μόνο σε όσους έχουν τον πλούτο για να την προσαρτήσουν στην ατομικής τους ιδιοκτησία.

6 Η νομιμοποίηση των σημερινών «αυθαιρέτων» πρέπει να γίνει σύμφωνα με τα εισοδηματικά κριτήρια και με το κριτήριο αν πρόκειται για κύρια πρώτη κατοικία ή για πρώτη ή δεύτερη εξοχική, καθώς και του τύπου κατοικίας ( κατασκευαστικά).

Εφόσον εξαρχής δεν παρενέβη το Κράτος προς την διευθέτηση του νόμιμου ή μη νόμιμου , εφόσον μέχρι σήμερα ότι χαρακτηρίζεται δάσος ή ρέμα δεν έχει ισχύ εντός της δικαιοδοσίας της Νομαρχίας Αθηνών ή άλλων μεγάλων Νομαρχιών και δεν έχει καταγραφεί με την συνδρομή των υπερκείμενων επιστημονικών οργάνων της χώρας ως τέτοια ή δεν άσκησε το Κράτος δικαίωμα αναίρεσης μιας πράξης χωροθέτησης ή χατιρικά αποχαρακτήρισε μια περιοχή ( π.χ. Δήμος Μελισσίων, Κηφισός που έγινε δρόμος) από ρέμα σε κλειστό αγωγό όμβριων υδάτων ώστε να οικοδομηθούν «κοινωφελή» κτίσματα, δεν έχει το δικαίωμα να το αρνηθεί και στους ιδιώτες – πολίτες, πλην κραυγαλέων περιπτώσεων, όπως τα  σπίτια που ξεπηδούν μέσα σε δάση ή πραγματικά ρέματα μετά από μια πυρκαγιά.

Γιατί συνήθως κάθε κοίλωμα ανάμεσα σε δύο λόφους ορίζεται σε ρέμα, χωρίς να κατέχει τις ακριβείς προϋποθέσεις, δηλαδή άμμο, στρογγυλό χαλίκι και κάθετες τομές εδάφους,  δηλαδή γεωλογικά χαρακτηριστικά που ορίζουν το ρέμα.

Τούτο συμβαίνει, είτε διότι οι Δήμοι επειδή δεν έχουν οικονομική δυνατότητα δεν μπορούν να αποδείξουν με την πρόσληψη ενός επιστημονικού γεωλογικού φορέα αν υπάρχει ρέμα ή αν το υποτιθέμενο ρέμα είναι κοίλωμα, είτε κάνοντας χατίρια σε δημότες τους, αυθαίρετα και πολλές φορές με επίκληση αεροφωτογραφίες του 30, ορίζουν όπου θέλουν ότι θέλουν.

Πριν λοιπόν από οποιαδήποτε εφαρμογή νόμου θα πρέπει να υποχρεωθούν οι Δήμοι ή οι Νομαρχίες ή οι Περιφέρειες να αποδείξουν με επιστημονικό τρόπο τι είναι με βάσει το τι ορίζεται ως ρέμα και να χαρτογραφήσουν μετά τα ρέματα και κατά τον ίδιο τρόπο τις δασικές εκτάσεις.

Καθώς επιπλέον, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί το καθεστώς τι είναι και τι ορίζεται δάσος.

Αν λοιπόν θέλετε αλλαγές να τις κάνουμε. Από κοινού και με διαβούλευση και με συμφωνία.

Η άποψη, Καρώτο  &  Μαστίγιο, μπορείτε να την χρησιμοποιήσετε για κλύσμα του εγκεφάλου σας.

Ο Φασισμός δεν περνά και στον τόπο αυτό ποτέ δεν ευδοκίμησε.

Δεν χρειάζονται άλλες διατάξεις από κάτι τόσο καθαρό.

Το δικαίωμα να ορίσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση αν μια περιοχή μπορεί ή δεν μπορεί να μετατραπεί σε αμιγούς κατοικία, είναι θέμα που θα πρέπει να της επιτραπεί.

Το Κράτος πρέπει να περιοριστεί.

Το «λιγότερο Κράτος»  αυτό είναι κύριοι τυχοδιώχτες πολιτικαντιστές και όχι οι αποκρατικοποιήσεις ή η απεμπόληση των κυρίαρχων οικονομικών σταθερών που πάνω του βασίζει την ύπαρξη και την δύναμή του το Κράτος.

Η απαλλοτρίωση  του κατοχικού δικαιώματος του Κράτους,  και του κόμματος που ιδιοποιείται το Κράτος όταν γίνεται Κυβέρνηση, από τον Λαό στον Λαό είναι η πεμπτουσία του «Λιγότερου Κράτους». Κάθε τι άλλο είναι παρωδία.

Χωρίς να ελπίζω τίποτε

Βαγγέλης Κωνσταντίνου

Κωνσταντίνου & Ελένης 6

Δήλεσι – Οινόφυτα.

http://agistri-doloma.blogspot.com

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ, ΠΡΟΤΟΜΕΣ ….ΗΡΩΩΝ;

Πόσο είναι ανιστόρητο το σύνθημα  « η Χούντα δεν έπεσε το 73»;

Πόσο είναι εμπρηστικές οι τοποθετήσεις εντός Βουλής των αρχηγών των κομμάτων της Αριστεράς ( το ΚΚΕ κατά δήλωσης της Παπαρήγας δεν ανήκει στην Αριστερά);

Πόσο θράσος χρειάζεται κανείς να προσποιείται τον αδικημένο και να κατηγορεί τις αντίθετες φωνές για φασίζουσα ρητορική «….Γιατί όντως θεωρώ ότι είναι φασίζουσες αυτές οι συμπεριφορές και νοοτροπίες, γιατί ο φασισμός είναι η επιβολή δια της βίας της δικής μου άποψης, η απαγόρευση να εκφραστεί, να λειτουργήσει»,  όταν μάλιστα εκείνος που το ισχυρίζεται δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που κατά την θητεία του στο Δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την εφαρμογή της απόφασης του Αρείου Πάγου που δικαίωνε τα θύματα του Διστόμου, κάνοντας εθνομειοδοτικές πλάτες στην Γερμανία;

Πόσο κινδυνεύει η Δημοκρατία από την δράση των αγανακτισμένων και προδομένων πολιτών που σπεύδουν να αποδώσουν την δικαιοσύνη όπως - και ορθώς- την αντιλαμβάνονται, όταν συναντούν Βουλευτές του Κυβερνώντος Κόμματος;

Από τι κινδυνεύει κάτι που δεν υπάρχει παρά αυτό που συκοφαντικά ο φασιστικός ολιγαρχισμός ονομάζει Δημοκρατία;

Υπάρχουν δηλώσεις επί δηλώσεων και βρώμικες επιθέσεις στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο από την Κυβέρνηση αλλά και, με τον τρόπο που τοποθετούνται οι άλλες κομματικές δυνάμεις, από το σύνολο των κομμάτων.

Θα ήταν αμετροέπεια και συκοφαντία να ασχοληθεί κανείς με τις δηλώσεις είτε του Φασιστικού κόμματος του ΛΑΟΣ, είτε με τις δημόσιες δηλώσεις του καθεστωτικού Κομμουνιστικού Κόμματος που βλέπουν να τρέμει το σύστημα που τους τρέφει;

Είναι φανερό ότι πίσω από τις ενέργειες των κουκουλοφόρων των παρακρατικών μηχανισμών δεν κρύβεται μόνο η Κυβέρνηση και οι συμβουλάτορες εκ του εξωτερικού που περιστοιχίζουν τους Υπουργους και το Πρωθυπουργό, αλλά και ο Πολιτικός εκπρόσωπος των φασιστοειδών, που δια του Κοινοβουλίου φορά και υπερασπίζεται τον Δημοκρατικό μανδύα.

Αλλά πάλι δεν είναι και έργο της Αριστεράς οι προπηλακισμοί των «Βουλευτών» των ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.

Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται οι Κυβερνώντες μέχρι το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ, είναι δύο βασικά πράγματα

Πρώτον, ένα κόμμα, ως κοινοβουλευτική παράταξη, που εμμένει στην διγλωσσία του, που δηλώνει με άλλον πολιτικό λόγο και αντιπολιτεύεται με τον ίδιο πολιτικό λόγο εντός του κοινοβουλίου και με τελείως διαφορετικό ( βλέπε Παπαδημούλης) τις πράξεις της Κυβέρνησης και τις πράξεις των πολιτών, είναι αδύνατο να οργανώνει ορδές προπηλακιζόντων κατά Κυβερνητικών στελεχών ή Βουλευτών της νέας ΠΑΣΟΚΟΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Ένα κόμμα ή μια παράταξη κομμάτων που φοβάται να ονομάσει με τα συγκεκριμένα επίθετα τους πράττοντες  πράξεις μειοδοτικές, συκοφαντικές και άκρως φασιστικές και που εξακολουθεί να συναγελάζεται μαζί τους εντός και εκτός κοινοβουλίου και να τους νομιμοποιεί, αντί να έχει ήδη αποχωρήσει παραιτουμένων όλων των βουλευτών  και των αναπληρωματικών του από το κοινοβούλιο, καταγγέλλοντας την εθνική , πατριωτική μειοδοσία και την καταπάτηση του Συντάγματος, αυτός ο Συνασπισμός δεν τολμά να μην συμπορεύεται – έστω και με αποστάσεις- με το σύστημα.

Δεύτερο, δεν είναι μόνο το «Σύνταγμα» που καταγγέλλει τους ρουφιάνους, τους δωσίλογους, τους προδότες, τους εντός του κοινοβουλίου κουκουλοφόρους των Τραπεζιτών, των τοκογλύφων ( Δανειστών) των ντόπιων και κυρίως των ξένων οικονομικών συμφερόντων, αλλά και η επαρχία είναι ένα μικρό «Σύνταγμα».

Δεν ξέρω πόσο «πίστεψε» ο Αθανασιάδης τον Πρωθυπουργό ή τα απειλητικά τηλεφωνήματα κατά της ζωής τους για να ψηφίσει ΝΑΙ στην ταφόπλακα του μεσοπρόθεσμου, αυτό όμως που ξέρω είναι ότι για να είσαι Έλληνας, όταν δεν πιθηκίζεις  τον Έλληνα, οφείλεις μεταξύ της ζωής σου και της προδοσίας κατά της πατρίδας σου, να χάνεις την ζωή σου κύριε Αθανασιάδη και όχι να «πείθεσαι» ώστε να υπηρετήσεις το κόμμα σου, όταν στην Βουλή οφείλεις να υπηρετείς τον λαό και όχι τα συμφέροντα.

Οικονομία και ανάπτυξη είναι η μη πτώχευση του λαού και όχι των τραπεζών ή των Βιομηχάνων.

Δεν ξέρω πόσο «αυθόρμητη» ήταν η εκτόξευση γιαουρτιού στην Κανέλη, αλλά ήταν αρκετή για αν χαρακτηρίσει το καθεστωτικό ΚΚΕ τους αντιδρώντες ως ….ακροδεξιά στοιχεία.

Οι…. «διαμαρτυρόμενοι» πολίτες, πού είναι Πασοκογεννές  εφεύρημα από την περίοδο του 82 και η τάχα μου  «ανεγκέφαλη» εκτροπή γιαουρτόματος στην κα Λιάνα, με τις ταυτόχρονες εκκλήσεις του …. πλήθους  περί βοήθειας του ΠΑΜΕ για περιφρούρηση των Πολιτών στο « Σύνταγμα», μιας και απέτυχε η προσπάθεια καπελώματος, είναι και αυτό παλιό κόλπο των ΚΚΕδων.

Στην Στρατηγική της προβοκάτσιας και των τεχνασμάτων που παράγεται από τα δύο ανταγωνιστικά κόμματα που, το ένα θέλει ντε και καλά να είναι «Αριστερά» και το άλλο ντε και καλά να μην είναι «Αριστερά», οι φασίστες του ΛΑΟΣ διδάσκονται και την «παρακοινωνική», εκτός της παρακρατικής που έχουν αποφοιτήσει με άριστα,   επιστήμη συκοφάντησης και ενοχοποίησης της συνείδησης του λαού.

Βέβαια στις εκατό προβοκατόρικες πράξεις των καθεστωτικών κυβερνήσεων σε βάρος της Αριστεράς, μία γίνεται και για τα μάτια του κόσμου εναντίον του ΚΚΕ. Όμως δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που, αν και χλευάζοντας τον ξύλινο λόγο, να μην απονέμουν τα εύσημα στο ΚΚΕ και τους μύδρους στον ΣΥΡΙΖΑ.  

Όμως το ζήτημα είναι τόσο απλό. Στην κατοχή, οι δωσίλογοι εκτελούντο από την Αντίσταση. Η Αντίσταση δεν έκανε διάλογοι μαζί τους.

Σήμερα που η προδοσία και ο δωσιλογισμός εξαγγέλλεται ως Νέος Πατριωτισμός,  δεν είναι ευχαριστημένοι οι προδότες μας, τα δικά μας παιδιά της διπλανής πόρτας,  που τρώνε μόνο γιαουρτάκια και καμιά κλωτσά στον κώλο;  

Τι άλλο θέλουν; Ίσως προτομές που να στολίζουν την δρόμους και πλατείες σαν τις προτομές των ηρώων του 21 στο Πεδίο του Άρεως;