Δοθείσης της αφορμής με τη Νομική και τους «παράνομους» μετανάστες, η αποκάλυψη του φασιστικού λόγου πολιτικών κομμάτων και υπό διαμόρφωση κομματικών σχημάτων στυλ Μπακογιάννη και Κουβέλη, θέτουν προ των ευθυνών της την Ελληνική κοινωνία, την Ελληνική διανόηση και όλους όσοι και τότε τους αποκαλούσαν – μας αποκαλούσαν- αλήτες, όλους εκείνους που πάλεψαν τον πολιτικό τους λόγο ενάντια στην Χούντα δίνοντας ένα νέο όραμα – ανεξάρτητα αν το πούλησαν στην συνέχεια – στο μέλλον αυτής της χώρας.
Τι ήταν εκείνο που πείραξε το σύστημα , που αναζωπύρωσε τα κατώτατα φασιστικά ένστικτα του «πολιτικού» κόσμου και έδωσε βήμα αναχρονισμού και βεβήλωσης του ασύλου στις πανεπιστημιακές σχολές;
Ήταν τάχα η «κατάληψη» της νομικής από τους μετανάστες – πολιορκητικό κριό που χρησιμοποίησε η προσκυνημένη πολιτεία ενάντια στις εργασιακές σχέσεις και στα δικαιώματα του ελληνικού λαού και τώρα που δεν τους χρειάζονται του χρησιμοποιούν ως αποπαίδια;
Τους πήρε ο πόνο για τον «διασυρμό» της χώρας από της εικόνες στην Νομική που έκαναν τον γύρω του κόσμου;
Εκείνο που τους ενόχλησε ήταν το γεγονός της αποκάλυψης της οντότητας του πολιτικού συστήματος και ο ενοχικός ρόλος των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων που έκτισαν αυτό το Κράτος τις τελευταίες δεκαετίες.
Ενόχλησε τους κυβερνώντες γιατί θα πρέπει να απολογηθούν στα αφεντικά τους όταν με το αζημίωτο τους υποσχεθήκαν της χώρα μας χειροδέσμια στις ορέξεις τους, και να που η πραγματικότητα τους διαψεύδει.
«Ενόχλησε» την ψευδεπίγραφη αριστερά που αφού δεν κατάφερε να υποτάξει στις κομματικές της ανάγκες τους μετανάστες και την ζωή τους, βρήκαν τρόπο να πάρουν εκδίκηση.
«Ενόχλησε» τους φασίστες που, με ή χωρίς κοινοβουλευτικό μανδύα, βάλθηκαν να μας υποδείξουν την νομιμοφροσύνη και την υποταγή στο κράτος όλων όσων δεν κατέχουν την εξουσία να «πασχίζουν» για την κατάντια που έχει περιέλθει η Ελληνική κοινωνία.
Όλοι αυτοί μαζί, και από κοντά τα τσιράκια τους δημοσιογράφοι, πρωτοστατούντων των Φασιστοειδών κομμάτων και με την βούλα, Νέα δημοκρατία και ΛΑ.Ο.Σ. βρήκαν την ευκαιρία να θέσουν ως πρώτιστη δικής τους πολιτική και των άλλων οικονομική ανάγκη, την ανάγκη κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου.
Αλλά τι είναι το άσυλο;
Μήπως το «μαντρί» των φοιτητών και των καθηγητάδων τους;
Μήπως το μαντρί υπό το μάτι του μεγάλου αδελφού όπου λαμβάνουν χώρα η «ελεύθερη» σκέψη και η «έρευνα»;
Μήπως το μαντρί που χρησιμοποιείται για να διευκολύνεται η εκάστοτε πολιτική ηγεσία στα μέτρα και τους καταπιεστικούς νόμους σε βάρος της κοινωνίας των πολιτών και υπέρ της ανώτερης οικονομικής και πολιτικής ιεραρχίας;
Αλλά ούτε τα φασιστικά κόμματα , Ν.Δ. και ΛΑ.Ο.Σ, ούτε τα εκφασισμένα, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική «Αριστερά», επιθυμούν την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
Επιθυμούν την κρατικοποίηση του ασύλου. Την νομιμοποίησης του, δια του Κράτους, το οποίο θα το κατέχει ως ιδιοκτησία του και θα το διαχειρίζεται ή θα το εκχωρεί όπως τις ραδιοσυχνότητες σε όσους «υποβάλλουν τα σέβη» τους στην εκάστοτε εξουσιαστική κομματοκρατία και οικονομικά συμφέροντα.
Το άσυλο προστατεύει τον αντί λόγο πολιτικό στον «πολιτικό» λόγο της εξουσίας, του Κράτους, των θεσμών και των νόμων του.
Η εξέγερση των μεταναστών είναι ο αντί πολιτικός λόγος στον λόγο των κυβερνόντων και των οικονομικών και πολιτικών τους αφεντικών. Αυτός ο λόγος δεν μπορεί να λαμβάνει χώρα εκτός πανεπιστημιακού ασύλου
Αυτός ο λόγος έπρεπε να προστατευθεί και από την Πρυτανεία της Νομικής και από τον Φοιτητικό σύλλογο.
Ενώ ο πρύτανης της Νομικής έθεσε το κατ’ εξοχή ζήτημα των δικαιωμάτων των μεταναστών οι φοιτητικές παρατάξεις και το καθηγητικό κρατικοδίαιτο κατεστημένο, τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια του πρύτανη και απέδειξαν τον ιδεολογικό και πολιτικό τους αναλφαβητισμό.
Όταν οι βάνδαλοι αναρχοφασίστες καταλαμβάνουν το πολυτεχνείο, καταστρέφουν ότι βρίσκουν μπροστά τους, καμιά πρυτανεία δεν καλεί τον εισαγγελέα ή τους ένστολους τρομοκράτες να επέμβουν στην πανεπιστημιακή σχολή.
Αυτά, ως φαινόμενα, κατασκευάζονται για να δικαιολογούνται οι καταπατήσεις των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του λαού. Ο πολιτικός αντί λόγος στο λόγο και την υπόσταση του κράτους και της αυθαιρεσίας της εξουσίας, είναι επικίνδυνος για την ύπαρξη του Κράτους και της υπεροχής του απέναντι στην κοινωνία και τους λαούς και ενοχοποιούνται φοιτητές, κινήσεις, άσυλο και κόμματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο δρόμος για την ελευθερία, είναι γεμάτος από αίμα, δολοφονίες, εκτοπισμούς φυλακίσεις, συκοφαντία, διωγμούς και χλευασμό. Ο δρόμος για την υποταγή είναι ασφαλής και εύκολος.
Επί χούντας ο ελληνικός λαός στην πλειοψηφία του διάλεξε τον δεύτερο δρόμο.
Εμείς, οι τότε αλήτες, διαλέξαμε το πρώτο δρόμο.
Εμείς διώξαμε την χούντα. Εμείς απελευθερώσαμε των χώρα και τον λαό.
Σήμερα η νέα γενιά επιφορτίζεται με το φορτίο της επιλογής του ποιού δρόμου θα ακολουθήσουν, χωρίς τα δικά μας λάθη της μετέπειτα πορείας μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου